[Dexon]
Φαντάσου έναν DJ με το χέρι δεμένο. Είναι σαν τον MC που ‘χει το στόμα ραμμένο, σαν τον writer που του ‘χει τελειώσει το χρώμα, σαν τον breaker που απλά κυλιέται στο χώμα. Έτσι είναι το hip hop όταν δεν έχει αξία. Αφού δεν του δίνεις αγάπη, δε σου δίνει μαγεία. Δεν ζω χωρίς hip hop, όχι δεν ζω χωρίς αυτό. Όπως ο LL Cool J δεν ζει χωρίς το κασετόφωνο. Όπως χωρίς ρεύμα δεν λειτουργεί το μικρόφωνο. Σαν το flow ρέω κι όλο ρίμες λέω. Θα γράφω όσο αναπνέω. Το hip hop δε σταματά, το ‘χουν πει από παλιά. Το hip hop δε σταματά, μέσα στο αίμα μας κυλά. Ναι, δε σταματά, είναι ο χτύπος στην καρδιά. Όσο θα υπάρχουνε παιδιά που ρίμες γράφουν, τοίχους βάφουν και χορεύουνε τρελά. Όσο θα γίνονται live κι όσο θα ‘μαστε alive, μουσική θα γράφουμε. Όσο μεγαλώνουμε, hip hop θα κάνουμε. Στον Αόρατο Πύργο με βρίσκει η κάθε μέρα, στίχο-στίχο τη μιζέρια κάνω πέρα. Είναι blockade, dope υλικό 1 terra!

[Ex.F]
Είναι αγάπη, είναι ανάγκη που βγαίνει απ’ την ψυχή. Είναι αστείρευτο ταλέντο που οδηγεί στην κορυφή. Είναι ΜΣ, Dexon, man, άρα φάση μοναδική. Είναι Blockade ρε μουνιά και τέλος η εισαγωγή. Ποτέ δε σταματά, δεν μπορεί να εξαλειφθεί η ανάγκη να κάνουμε πάνω απ’ όλα μουσική. Δεν μπορούνε καν να μας φτάσουν οι αμέτρητοι εχθροί, εφόσον στου Αόρατου Πύργου είμαστε την κορφή. Είναι η Blockade δυναστεία με φόρα στη σκηνή. Σκάει κι όλοι απέναντί μας, μάγκα, βαράν προσοχή. Μένουν άπραγοι εκεί να μας κοιτάν όσο παίζουμε super league κι αυτοί κατηγορία τοπική. Πόσο μικροί φαντάζουνε απέναντί μας όλοι αυτοί. Όσο ανεβαίνουμε επίπεδο μένουνε σταθεροί, σαν αγάλματα, τους περνάμε μ’ επί τόπου άλματα. Κι από τον φόβο τους το βάζουν στα πόδια με κλάματα. Γάμα τα, ξεφύγαμε, δεν μας φτάνεις ανίκανε. Σας τρώω έναν έναν, μου φωνάζουνε «Κανίβαλε!». Ποτέ δε σταματά το πάθος μου να τα χώνω κι όσο τα χώνω να ταπώνω mc’s που σπαταλάν το χρόνο μας.

[Α.Δικαστής]
Ποτέ δε σταματά, ξέρεις για τι μιλάμε; Γι’ αυτό που αγαπάμε, το hip hop, γι΄ αυτό μιλάμε. Ποτέ δε σταματά, ποτέ δε σταματά. Συνέχεια κάτι δίνει σε εμάς, καθημερινά. Αγνόησε τις φήμες που το θέλουν πεθαμένο. Αγνόησε αυτούς που το λεν' ξεπερασμένο. Αγνόησε την λόξα απ' τον κάθε πικραμένο. Εδώ μιλάμε για είδος παγκόσμια διαδεδομένο. Η μάνα μου, μου γκρίνιαζε τα λίγα μου λεφτά, πως χαλάω σε CD και μπλούζες από συγκροτήματα. Πήγα σ' όλα τα live λέει σίγουρα. «Φέτος, δε σου ξέφυγε και τίποτα, εκτός απ' τα μαθήματα». Μα αφού ότι κι' αν μου λέγαν, δεν με κάνανε καλά. Μ' αφήσανε στην τρέλα μου και όλα μια χαρά. 24/7, αφού ποτέ δε σταματά. Και όσοι κουραστήκαν, άντε γεια, σε φάση Τσουκαλά.