[Ex.F]
Είναι οχτώ. Το ξυπνητήρι χτυπάει σαν τρελό. Σηκώνομαι και τι να δω; Έχω γίνει δεκαοκτώ. Ευθύνες να αναλάβω δεν μπορώ, δεν είμαι έτοιμος γι’ αυτό, μα είμαι έτοιμος να ξανά κοιμηθώ. Μα λέω σύνελθε! Είναι ώρα να πάω για δουλειά. Έχω να πάω στο μαγαζί με τον πατέρα μου ξανά. Οι τσακωμοί πηγαίνουν κι έρχονται καθημερινά. Τσαντίζομαι, μα λέω από μέσα μου «Μα τι σκατά;». Τέλος πάντων, γάμησέ το, λέω, θα βρω παρηγοριά σε μια κοπέλα όπου τελευταία τα πάμε καλά. Όμως, τώρα που το ξανά σκέφτομαι, μηνύματα πολλά έχω στείλει και δεν απαντάει σε κανένα από αυτά. Έχει χαθεί. Τι στον διάολο έχει συμβεί; Έχει εξαφανιστεί χωρίς εξήγηση λογική. Την ξέρω τόσο καλά. Μου κάνει εντύπωση τρομερή, όμως ποιος έβγαλε άκρη με την γυναικεία λογική; Δεν γαμιέται, γάμησέ την και αυτή. Η μόνη γυναίκα που έχω ανάγκη είναι η μουσική. Και τώρα που είπα μουσική, ένα τηλέφωνο στον Α.Δ, μα η κλήση μου έχει προωθηθεί.

[Α.Δικαστής]
Ωπ, είχα μια κλήση από τον Ex.F. Έμεινε αναπάντητη όπως οι απορίες για το σεξ. Που είχα όταν ήμουνα μικρός και το μυαλό μου τράβαγε την γνώση. Σκέτο βετέξ. Λοιπόν που λες, είχα μια κλίση στην ζωγραφική. Όπως κάθε φυσιολογικό παιδί, η φαντασία μου ήταν φανταστική. Η έμπνευση όμως έτεινε να εξαφανιστεί. Η εφηβεία είχε 'ρθει, μαζί με μία φλόγα για δημιουργία στο χαρτί. Λίγο διαφορετική, η μορφή της πλέον έγινε γραπτή. Και έτσι μέχρι σήμερα είμαι μπλεγμένος με την μουσική. Δεν γεννήθηκα να κάνω rap. Μα θα πεθάνω κάνοντας και έτσι πολύ απλά. Είμαι αποφασισμένος να ματώνω αφτιά. Χωρίς Γιώργο με το «Καλημέρα» τόσο συχνά. Να μου αν θα κάνω την διαφορά. Αλλά; Εγώ θέλω μια αξιοπρεπή δουλειά. Σαν τον Μαραβέγια «Δεν ζητάω πολλά»'. 20 έτη συναπτά, τα θαλάσσωσα ξανά και ξανά (και ξανά). Όμως δεν χολοσκάω (ναι), φοράω χαμόγελο (και) και προχωράω. Λέω ένας λόγος παραπάνω να' μαι θάλασσα. Είμαι σκληρό «Καρύδη», ακόμα δεν τα παράτησα.

[Dexon]
Δεν τα παράτησα κι όμως συνεχίζω. Ποτέ μου δεν γονάτισα, δεν έβλεπα το γκρίζο. Μεγαλώνω αδερφέ μου και δυσκολίες γνωρίζω. Μεγαλώνω και τη ζωή μου μόνος καθορίζω. Γλυκόξινο συναίσθημα να είσαι ανεξάρτητος, αν έχεις τη δουλειά σου κι ας είσαι κι ανασφάλιστος. Πολύ νωρίς μεγάλωσα κι όμως δεν μετάνιωσα. Έσφιξα τα δόντια μου καλύτερος να γίνω. Στάθηκα στα πόδια μου και δεν με κατακρίνω. Προσπαθώ όσο μπορώ να κάνω το σωστό, μα το λάθος μου θυμίζει το ανθρώπινο εγω. Πέρασε η εποχή που δεν είχαμε προβλήματα. Δεν είμαι πια παιδί, τώρα περνάω σαράντα κύματα. Πλέον κολλημένος στο πως θα τα βγάλω πέρα, όμως είμαι οπλισμένος με υπομονή αντί για σφαίρα. Οι φίλοι μου την έκαναν, φύγανε στα ξένα. Τους κούρασε η πατρίδα κι αυτό δεν είναι ψέμα. Θέλω να ταξιδέψω, να γνωρίσω άλλους τόπους, χρόνο να ξοδέψω με τα κέρδη απ’ τους κόπους.