[Αμετανόητος Δικαστής] Σε ένα δίσκο όλο ένταση ποιο είναι το κρεσέντο; Η ισχύς εν τη ενώσει, δεν είναι φήμη πια μα ντοκουμέντο. Εξαπλώνεται παντού, όπως στις πόλεις το τσιμέντο. Μυστικό υλικό, τώρα πια φανερωμένο. Στίχοι που σας κοκκινίζουνε σαν γκόμενα που ακούει κομπλιμέντο. Εκδίκηση για πάντα, όπως στου Nolan το "Memento". Πλατφόρμα 9 και 3/4 μπήκα στο τρένο, ταξιδεύω. Αν κάνουν στάσεις μόνο όσους αξίζουνε θα παίρνω. Τσαφ τσουφ κατεβαίνω, φτάνοντας πύργο αόρατο διαβαίνω. Blockade σχολή για rapper και αρχίζω να μαθαίνω. Τώρα δεν έχω χρόνο να σου αφιερώνω. Κομμάτια κάνω μόνο, οι δικοί μου τα ακούνε λένε δώσε κι άλλο πόνο. Στο βόρειο πόλο χώνω raps κι ιδρώνω. Φαντάσου πως αφοσιώνομαι σ΄αυτό, πώς με πωρώνω. Κι όλο θέλω να δημιουργώ, σου το 'χω πει ξανά, ζω γι΄αυτό. Να επαναληφθώ δεν σκόπευα, αλλά λογικό. Εύκολα παρασύρομαι στο ρυθμό. Με τον Ex.F δίνουμε στίγμα μουσικό. Δεν τελειώνει εδώ, κάθε τρεις και λίγο νέο υλικό. [Dexon] Βρίσκομαι στη φάση απ’ το 2006. Ακόμη δεν έχω ξεπεράσει την χιπχοπική μου έλξη. Γράφω ακατανόητα χωρίς αρχή και μέση. Τα raps μου είναι δυσνόητα γιατί έτσι μου αρέσει. Σκρατσάρω σαν τρελός, απορώ πως δεν με έχουν δέσει. Τρώω στοίβες από μουσική σαν να είμαι ο Pacman. Σύμμαχος με το σκοτάδι λες και είμαι ο Batman. Ποιος γαμάει τα EP που ‘χουνε τρία κομμάτια; Σκάμε ολόκληρο LP κατευθείαν απ’ την Πάτρα! Παίζω μπάσκετ με το beat γι’ άλλη μια φορά για πλάκα. Βγάζω selfie με τον Bean, το ‘φερε πρώτος ρε μαλάκα! Με την Blockade Records παίρνω +1 level. Ακόμα αγοράζω δίσκους, ποιος ακούει την Μέρκελ; Συλλογή από cd’s, κι άπειρα τα mp3’s, βινύλια, κασέτες, όλα 90’s! Μεγάλωσα με hip-hop, έμαθα με hip-hop. Έζησα με hip-hop. Όλα με το hip-hop! Ήταν πάντα δίπλα μου, ήτανε η τρίπλα μου. Πάντα ο ήλιος θα βγαίνει, γι’ αυτό κάθε μαλάκα τον έγραψα στ’ αρχίδια μου!

Γέλα, γέλα και χαμογέλα, κάνε μία τρέλα. Καλημέρα, καλό μεσημέρι, καλησπέρα, καληνύχτα. Σφαίρα φεύγει όλη η μέρα, βάλ' της λίγο θέμα. (x2) [Dexon] Λοιπόν, ξυπνάω και βαριέμαι, που να πάω; Άλλη μια αναβολή στο ξυπνητήρι πατάω. Ξαναχτυπά και το ξεχνάω. Πρέπει να σηκωθώ κι έτσι τα παρατάω. Προς την βρύση περπατάω. Τα μάτια μου πλένω και στον καθρέφτη με κοιτάω. 23 χρονών και γουστάρω που γερνάω. Άλλη μια όμορφη μέρα με κέφι ξεκινάω. Ψέματα! Στην τσέπη μου ψάχνω λίγα κέρματα, εισιτήρια να πάρω. Ανοίγω κινητό και στο facebook σερφάρω. Ωπ! Νέο μήνυμα από τον Α.Δ! Ανοίγω mp3 κι ακούω Heltah Skeltah. Πρέπει να πάω ΤΕΙ γαμώτο σήμερα. Παραδίδω και πτυχιακή καταμεσήμερα. Πλέον στη στάση, περιμένοντας το λεωφορείο να περάσει. -Εμ, ποιo είναι; -Το 1, bro. Και μετά μέσα στο 2 στριμωγμένος σαν σαρδέλα. Πωω.. πάλι βρέχει κι ο μαλάκας δεν πήρα ομπρέλα. Πάτρα είναι αυτή, το 'χει στο αίμα. Χαζεύοντας τους δρόμους πρόσεξα μια ταμπέλα. «Χαμογέλα! Η ζωή είναι μια τρέλα! Εμπρός λοιπόν, κατέβα!». Γέλα, γέλα και χαμογέλα, κάνε μία τρέλα. Καλημέρα, καλό μεσημέρι, καλησπέρα, καληνύχτα. Σφαίρα φεύγει όλη η μέρα, βάλ' της λίγο θέμα. (x2) [Αμετανόητος Δικαστής] Ανοίγω μάτια τίγκα μες στην τσίμπλα. Θέλω να χουζουρεύω στο κρεβάτι για έναν μήνα. Τι κρίμα, έκλεισα τα μάτια μου μόνο για ένα λεπτό. Μα η ώρα πήγε 12:00, πως έγινε αυτό; Έχω αργήσει, το μάθημα στις 15:00 θα έχει αρχίσει. Μπάνιο, φαγητό κι διαδρομή για την σχολή θα έχει ξεκινήσει. Το να κοιμηθώ στην τάξη θα ήταν λύση. Αφού νυστάζω και βαριέμαι, αλλά που τέτοια τύχη; Πλησιάζει εξεταστική πρέπει να δώσω βάση. Γιατί αν γράψω κάτω από αυτή, απλά την έχω βάψει. Το μυαλό δεν συγκεντρώνεται καθόλου να διαβάσει. Πάντα μάθαινε ότι ήθελε από μόνο του να μάθει. Κι ήθελε να μάθει για την hip hop φάση. Ήθελε να γίνει μέρος της και εν τέλει μέσα από αυτή να δράσει. Γι' αυτό με βρίσκω πλέον να έχω σαν βάση. Συνεχώς να γράφω στίχους, ρίμες δίχως παύση. Μετά απ΄όλα αυτά, τώρα πια θα έχει βραδιάσει. Φαύλος κύκλος, το κορμί μου πάλι στο κρεβάτι έχει αράξει. Βλέποντας πειρατικά ταινίες, σειρές. Κι άλλη μια ρουτινιασμένη μέρα έχει περάσει. Γέλα, γέλα και χαμογέλα, κάνε μία τρέλα. Καλημέρα, καλό μεσημέρι, καλησπέρα, καληνύχτα. Σφαίρα φεύγει όλη η μέρα, βάλ' της λίγο θέμα. (x2)

[Αμετανόητος Δικαστής] Κοίτα να δεις, θα σου το πούμε εξαρχής. Γνώριμος ο ήχος μας σαν να δαγκώνεις chips. Θέλεις να αναγνωριστείς, γι’ αυτό άρχισες τα diss; Σαν μύγα ενοχλείς στον χώρο μας, οπότε θα μας δεις. Σαν το LaRusso να σε κυνηγάμε με chopsticks. Όπως ο Ζάγκουρας από το μινόρε της αυγής. Ανήκουμε σε κομπανία αυτής της εποχής. Το ξεκαθάρισμα αρχίζει, είναι η ώρα να κρυφτείς. ''Στις παρυφές της παρακμής'' που βρίσκεσαι πως να σωθείς; Καλύτερα λίγη αξιοπρέπεια να βρεις. Με το κεφάλι σου ψηλά σε εμάς να παραδοθείς. Έχουμε ανοιχτούς λογαριασμούς και το αίμα είναι ο τρόπος πληρωμής. Πανικός, ανησυχία και το άκουσμα παράξενης κραυγής. Μας δείχνουν πως κατανοείς ότι είναι αργά για να σωθείς. Δεν μείναν περιθώρια διαφυγής, κόψε τα peace please. Ώρα να παραιτηθείς. Και αν τυχόν παρεξηγηθείς, Dexon μιας και είσαι στα beats. Βάλε άλλη μια καλή πενιά να μπεις, το ξέρω έχεις και εσύ πολλά να πεις. [Dexon] Ήρθε η ώρα η κρίσιμη. Ώρα για εκδίκηση. Dexon και Α.Δ, κυκλοφορία επίσημη. Δεν ακούω κουβέντα, τα diss κι οι τσακωμοί είναι πλέον ξεπερασμένα. Αλλάξανε τα δεδομένα. Το hip-hop θέλει χέρια ενωμένα, μα μου σπαν τα νεύρα πολλοί που στήνουνε βεντέτα. Ξαφνικά νομίζουν γίνανε γνωστοί και ονειρεύονται τα MAD κι ότι παίρνουνε βραβεία. Πότε έγινες mc που θέλεις και ιεραρχία; Σηκωθήκανε τα πόδια να βαρέσουν το κεφάλι. Αυτό το beat μου φέρνει ζάλη. Η ζωή είναι ένα ζάρι, μία ρόδα που γυρίζει με φορές που σε ζαλίζει. Πρόσεχε ποιον παριστάνεις και τις μαλακίες που γράφεις. Κόψε τα ψέματα, σε έμαθα και μην πουλάς μαγκιά. Όλα θα σου γυρίσουν μπούμερανγκ μετά. Ο καθρέφτης θα σου πει και την αλήθεια μια φορά. Το ξέρω, έχεις ταλέντο και δίνεις pain. Μα δεν έζησες σε γκέτο, είσαι φραγκάτος σαν τον Lil Wayne. Μας τρέλανες, αμάν! Συγνώμη φιλαράκο, μα δεν είσαι ο Big Pun! Δεν είναι diss κομμάτι, δε σου πετάω το γάντι, αλλά αν δεν ήμουνα εγώ ακόμη θα ‘ψαχνες για πάρκινγκ. Κουράστηκα ν’ ακούω λόγια, λόγια, όλο λόγια και πράξεις πουθενά. Τουλάχιστον, γνωρίζω να ξεχωρίζω τα σωστά.

[Dexon] Η νύχτα έχει πέσει κι όλοι έχουν κοιμηθεί. Το μυαλό μου κάνει σκέψεις κι απ’ το χέρι στο χαρτί. Γράφω γιατί δεν έχω ύπνο και είναι 3 το πρωί. Γράφω γιατί έτσι έχω μάθει απ’ όταν ήμουν μικρό παιδί. Προτίμησα τους στίχους γι’ άλλη μια φορά. Κουράστηκα απ’ τους φίλους σε εισαγωγικά. Στόχος πάντα το συμφέρον και η κερδοσκοπία. Ας τους να καυχιούνται μες στη δικιά τους ευτυχία. Νομίζουν είναι διάσημοι, μα είναι στο χάρτη άλλη μια τελεία. Με γεια σας η μαγκιά σας κι όλα τα όνειρά σας. Προτιμώ πίσω από τα φώτα και στην ανωνυμία. Δε με προστάζει η μόδα, ούτε καμιά θρησκεία. Στης ζωής μου την πορεία γνώρισα πολλούς από φίλους κοινούς, ψεύτικους ανθρώπους που παριστάνουν τους θεούς. Πλέον, τους βάζω στη λίστα με όλους τους γνωστούς. Έφαγα τα μούτρα μου πάμπολλες φορές. Για μένα, είναι εμπειρίες κι αυτές. Κι έχω να ζήσω κι άλλους τέτοιους πανέξυπνους εγκεφάλους. Στο παίζουνε λεζάντα, νομίζουν άγγιξαν κορυφή, βαφτίζονται μαγκάκια μα για αλήθειες είναι οκνηροί. Άλλοι έρχονται, άλλοι πάνε. Φίλοι είναι αυτοί που σ’ αγαπάνε. Άλλοι θα ‘ρθουν, άλλοι θα φύγουν, λίγοι φίλοι όμως θα μείνουν. Πρέπει πάντα να προσέχεις τι φίλους έχεις, τι σου προσφέρουν, τι τους προσφέρεις. Μην ανοίγεσαι πολύ, μέχρι να καταλάβεις ο άλλος τι εστί. Υπάρχουν φίλοι για μπύρες ή κρασί και υπάρχουν και αυτοί που θεωρούνται κολλητοί. Φίλος είναι αυτός που για ότι είσαι σ’ αγαπάει. Φίλος είναι αυτός που με τον πόνο σου πονάει και ποτέ δε σε ξεχνάει, γιατί σκέφτεται η καρδιά και η καρδιά δε λησμονάει. Οι πιο πολλοί είναι γνωστοί και ουσιαστικά άγνωστοι. Φίλοι δεν είναι πολλοί, η μάχη είναι άνιση. Μάθε να κρατάς κοντά σου ό,τι αληθινό. Γιατί αν το χάσεις, θα ψάχνεις την αγάπη στο Θεό. (x2) [Αμετανόητος Δικαστής] Έι, αυτό είναι για τους φίλους σε εισαγωγικά. Αυτούς που τώρα πια μας βλέπουν και δεν λένε ούτε γεια. Είναι για αυτούς που είναι ακόμα φίλοι και καλά. Μα πίσω από την πλάτη μας, μας θάβουνε για τα καλά. Είναι γι’ αυτούς που ψάχνουνε να βρουν μια αφορμή. Γιατί η αιτία να ξέρεις σίγουρα ήδη θα ‘χει βρεθεί. Είναι γι’ αυτούς που λεν πως είναι ακόμα κολλητοί. Αλλά ξέρω θα με προδώσουν όταν κάτσει η στραβή. Φίλοι καλοί ίσον λογαριασμοί καλοί. Και οι λογαριασμοί μας φίλε έχουν γίνει μουνί. Όπως το πορτοκάλι όλοι τους πλέον κουρδιστοί. Γι’ αυτό σαν τους Άλφα Γάμα πια ήμαστε άγνωστοι γνωστοί. Μα για να ‘μαι ειλικρινής, έκανα και εγώ τα λάθη μου. Ένιωσα τα λάθη μου, έμαθα απ’ τα λάθη μου. Χαίρομαι που τα έκανα, τα κρατάω σαν εμπειρίες. Για την πάρτι μου και μόνο. Ήθελα χρόνο μα απορρόφησα τον πόνο, ναι. Έκτοτε προσεκτικός όσο ποτέ. Άφησα παρεΐτσες, κλίκες και κονέ μόνο για σένανε τρελέ. Με την παρέα στο τάδε μέρος για καφέ. Check-in νιώθουμε τέλεια και άλλα βερεσέ. Αλλά δεν πείθεις εμένα, δεν πείθεις καν εσένα, δεν πείθεις πια κανέναν. Και δεν είναι θέμα αν αραδιάζεις άλλο ένα ψέμα. Μα που έχασες τον αυτοσεβασμό σου με το καλημέρα. Ε, κι αν αυτό σου φαίνεται κάτι μικρό. Μάθε λοιπόν ότι αυτό είναι υπεραρκετό, να σε κάνει ένα ζώον και μισό. Που να κοιτάει το συμφέρον του μόνο, το θεωρεί προσόν. Οπότε αν δεν σέβεσαι τον ίδιο σου τον εαυτό. Το να σεβαστείς τους άλλους είναι λογικά αδύνατο. Γι’ αυτό σε θεωρώ άνθρωπο αδύναμο. Γι’ αυτό για μένα είσαι όχι φίλος, αλλά απλώς ένα ανδρείκελο.

[Αμετανόητος Δικαστής] Κρύος ιδρώτας λούζει πια το μέτωπο μου. Όταν πιάνω το στυλό μου να εκφράσω το εγώ μου θέλω. Μα δεν μπορώ σ΄αυτό τον κόσμο είναι μπουρδέλο. Και με κάνει να ξεχνάω συνέχεια το τι θέλω. Έχω μια δύναμη πηγάζει απ΄τον ήλιο. Αλλά με κάνει να λυσσάω, να ορμάω σαν τον σκύλο. Μα είμαι φιλικός εμπιστέψου με για λίγο. Άκουμε τι λέω, είμαι εδώ, μετά θα φύγω. Να αναθέσεις πια την τύχη σου σε σένα. Σταμάτα να μεταχειρίζεσαι απ΄τον καθένα. Ελάσσονες θεοί μας γεμίσανε στο ψέμα. Μας είπαν να προδώσουμε ομοίους για ένα κέρμα. Κάποιοι το κάνανε, είδα δεν είχαν θέμα. Λυγίσανε από τα χρόνια απωθημένα. Πως να κατηγορήσεις τόσα πρόσωπα θλιμμένα; Θέλαν να γνωρίσουν κάτι πέρα από τον πυθμένα. Κάθε μέρα φίλε, κάθε λεπτό. Καλούμαστε να αποφασίσουμε για κάτι κομβικό. Μα δίχως καθαρό μυαλό το πιο μεγάλο ποσοστό. Με κάνει να ανησυχώ, επικρατεί το κακό. Κι αφού δεν έκανες την διαφορά εσύ ή εγώ. Μάλλον ξεχνάμε τι αξίζουμε και το εννοώ. Αν δεν πιστέψουμε σ΄εμάς εκατό τοις εκατό. Τότε είναι πιθανόν να μην μας βγει σε καλό. Bρες τον εαυτό σου ο κόσμος σε έχει ανάγκη. Πόσο να αντέξει αν παλεύει μόνιμα στο σκοτάδι; Βρες τον εαυτό σου ο κόσμος σε έχει ανάγκη. Αφού κορέστηκε χτυπήματα ζητά ένα χάδι. Βρες τον εαυτό σου ο κόσμος σε έχει ανάγκη. Θέλει να κλείσει τις πληγές του και ας μείνει σημάδι. Βρες τον εαυτό σου ο κόσμος σε έχει ανάγκη. Είναι χαμένος, ψάχνει απάγκιο στο δικό σου λιμάνι. [Dexon] Τα τελευταία βράδια έχω χάσει το μυαλό μου. Στις σκέψεις μου χαμένος, έχασα τον εαυτό μου. Κλεισμένος είμαι πλέον στο δωμάτιό μου. Δε λέω να ξεφύγω από τον εγωισμό μου. Με παίρνουνε οι φίλοι, μα εγώ δεν είμαι εδώ. Λάθος μου, το ξέρω, μα ήθελα να κρυφτώ, μέχρι να τα βρω με τον δικό μου εαυτό, μέχρι να με κρίνω και να βγω απ’ το κενό. Ήμουν ένας άλλος και συγνώμη σου ζητώ. Ήσουν ένας άλλος, μα δεν είπες «φταίω εγώ». Σκέψου τι λάθη κάνεις και μετά σε συγχωρώ. Εμπιστεύσου τις δυνάμεις σου και πες «γιατί μπορώ!». Κυνήγα τ’ όνειρό σου και κάν’ το δυνατό. Βρες τον εαυτό σου, όπως έκανα κι εγώ. Είναι πιθανό, μα συγχρόνως λογικό, ν’ αποτύχεις ή να πετύχεις ένα στόχο πιο μικρό. Όμως, θα ‘χεις αποδείξει ότι είσαι άτομο ικανό. Θα ‘χεις υπερνικήσει και τον πιο κρυφό σου εχθρό. Όλοι σ’ έχουν ανάγκη όταν προσφέρεις το ‘’γλυκό’’. Όλοι σ’ έχουν άχτι αν τους κάνεις τον κακό. Σειρήνες δίνουν χάδι και σου αλλάζουν το μυαλό. Μη μείνεις στο σκοτάδι πάνω από ένα λεπτό. Συγχώρεση δεν υπάρχει, ούτε άφεση αμαρτιών. Κρύψε το σημάδι πριν το κέντρο βοηθειών. Bρες τον εαυτό σου ο κόσμος σε έχει ανάγκη. Πόσο να αντέξει αν παλεύει μόνιμα στο σκοτάδι; Βρες τον εαυτό σου ο κόσμος σε έχει ανάγκη. Αφού κορέστηκε χτυπήματα ζητά ένα χάδι. Βρες τον εαυτό σου ο κόσμος σε έχει ανάγκη. Θέλει να κλείσει τις πληγές του και ας μείνει σημάδι. Βρες τον εαυτό σου ο κόσμος σε έχει ανάγκη. Είναι χαμένος, ψάχνει απάγκιο στο δικό σου λιμάνι.

Στην αναμονή απ’ το βράδυ ως το πρωί. Μέχρι να πέσει ο ήλιος και να ξανά βγει. Στην, στην αναμονή απ’ το βράδυ ως το πρωί. Μέχρι να παίσει ο ήλιος και να ξανά βγει. [Αμετανόητος Δικαστής] Τι να θέλει να πει, λένε για τον ποιητή. Χαρακτήρισαν την γενιά του με ένα γράμμα ως Υ. Τα λόγια του παράξενα μα είναι και σαφή. Στο αγαπημένο σας χρώμα η καρδιά του χρυσαφί. Λουντέμηκο παιδί μετράει τα άστρα, μέχρι να βαρεθεί. Κατανοητό σ’ όποιον συγκεντρωθεί. Πράγμα δύσκολο γι’ αυτή την εποχή, μα τι να κάνεις; Αναμένεις αποτέλεσμα κι ας ξέρεις ότι χάνεις. Ξέφυγα για λίγο από το θέμα, μα μη το κάνεις θέμα. Η υπομονή είναι αρετή όχι ένα ψέμα και μάλιστα δεν είν' για τον καθένα. Πρέπει να μάθεις να την έχεις, αν τη χρειάζεσαι πραγματικά. Με τη πολύ μαγκιά και τα πολιτικά μπλα μπλα. Η ιστορία επαναλαμβάνεται κάθε φορά. Λέμε déjà vu καθώς τα ζούμε όλα αυτά. Κι’ απογοήτευση περνάμε, ξέρουμε πραγματικά. Ότι δεν είναι στο χέρι μας να γίνει αλλαγή. Είμαστε κομμάτια ενός παζλ εγώ, εσύ. Βλέπεις την εικόνα αν ενωθούμε όλοι μαζί. Και ξέρεις το αποτέλεσμα μονάχα άμα ρθει. Στην αναμονή απ’ το βράδυ ως το πρωί. Μέχρι να πέσει ο ήλιος και να ξανά βγει. Στην, στην αναμονή απ’ το βράδυ ως το πρωί. Μέχρι να παίσει ο ήλιος και να ξανά βγει. [Dexon] Βρίσκομαι στην αναμονή, καθισμένος σ’ ένα καναπέ. Ψάχνω τη σωστή συνταγή χωρίς καν Τσελεμεντέ. Κι έχω φάει τα πρωινά για ώρες όρθιος στην ουρά. Είμαι στην τράπεζα, στο ΙΚΑ, στην εφορία, στα ΕΛΤΑ. Θέλω να στείλω ένα γράμμα πως είμαι καλά και να γυρίσω στη δουλειά. Τα πάντα ελέγχουν τα λεφτά, το 'χουν πει και οι Wu Tang. Θέλω κάτι σαν Big Bang να ξεκινήσω απ’ την αρχή. Βαριέμαι την αναμονή κι αν τσακωνόμαστε πολύ, ζητάω μία ανακωχή. Μεγαλώνουμε ρε συ και δεν αργεί η ανακοπή. Είναι ωραία η ζωή, κοίτα την ανατολή. Μη σε νοιάζει η αναμονή, κάνε την ανατροπή. Μπορούμε μόνο όλοι μαζί, αρκεί να 'χεις υπομονή, όχι την υποταγή και σαν πρίγκιπας μικρός να ταξιδέψεις πέρα από την Γη. Ξέρεις πως νικιέται ο εχθρός, βάλε το σχέδιο σ’ εφαρμογή. Ζήσε τη μέρα απ’ το πρωί, δεν πρόκειται να ξαναρθεί. Μη χαλιέσαι και πολύ γιατί τα πάντα ρει. Κι αν σε πάρει από κάτω, είναι απλά μία στραβή. Πρόσεχε μην πιάσεις πάτο, δώσε τόπο στην οργή. Στην αναμονή απ’ το βράδυ ως το πρωί. Μέχρι να πέσει ο ήλιος και να ξανά βγει. Στην, στην αναμονή απ’ το βράδυ ως το πρωί. Μέχρι να παίσει ο ήλιος και να ξανά βγει. (x2)

[Dexon] Κάθομαι ξαπλωμένος και αναπολώ, στις σκέψεις μου χαμένος με το μυαλό θολό. Θαμμένος στο σκοτάδι, φως ψάχνω να βρω. Στο πηγάδι οι αλήθειες, πράγμα δύσκολο. Μπούχτισα απ’ ανθρώπους δίχως σεβασμό. Πάντα βάζω στόχους κυνηγώντας το σωστό. Συλλέγω εμπειρίες για όταν θα πάω στρατό, αφού να τ' αποφύγω είναι κάτι αδύνατο. Στη ζωή μου έχω κάνει πάρα πολλές επιλογές. Είμαι αυτό το αγοράκι που παρέες δεν είχε πολλές. Θυμάμαι τις στιγμές απ' τις σχολικές εποχές. Άρπαζα κάθε ευκαιρία. Κάθε στιγμή κι εμπειρία, δύσκολη που 'ναι η φιλία. Πάντα hip-hop στα ηχεία. Διαβάζω βιβλία, γνώση, σοφία, ισότητα, ελευθερία. Καλύτερος άνθρωπος να γίνω προσπαθώ κι έχω πει πως για πάντα, όμως, θα σ' αγαπώ. Ο λόγος μου σπαθί με ασπίδα την Blockade. Δύναμή μου η μουσική, δε θέλω Powerade. Για οικογένεια δε θα πω τίποτα, είναι μεγάλη λέξη. Το αφήνω γι' άλλο beat, το αφήνω γι' άλλη φέξη. Οι επιλογές που κάνω με έχουν χτίσει. Μπορεί ευκαιρίες να χάνω, όνειρα έχω κερδίσει. Και που 'σαι; Η κάθε σου επιλογή καθορίζει το μέλλον σου, πρόσεχε ποιες “πουτάνες” βάζεις στο “μπουρδέλο” σου! [Αμετανόητος Δικαστής] 20 χρόνια τώρα επιλογές. Με φέρανε στην τωρινή κατάσταση, δες. Η μπόρα συνεχίζεται, αραιά και που λιακάδα. Συλλογιζόμενος με κάναν πιο παιδί ή άντρα; Περιττά ερωτήματα, άρα δεν τα βάφω μαύρα. Μπροστά μου το μέλλον βλέπω βάζοντας κιάλια. Και πίστεψε με είναι κι’ αυτό χάλια. Μας βλέπω να γυρνάμε σαν χρυσόψαρα στη γυάλα. ''Εις Θάνατον'' που λέει και ο Dexon στην κρεμάλα. Μην αγχώνεσαι όμως, είναι στο χέρι μας να αλλάξουμε τα πάντα. Επιλογές θα κάνουμε και πάλι. Να 'ναι σωστές ευχόμαστε πετώντας κέρματα στο συντριβάνι. Μα ξέρουμε, μόνο αυτό δεν φτάνει. Αν τις στηρίξουμε δίχως να σκύψουμε κεφάλι. Ίσως μια μέρα βάλουμε και δάφνινο στεφάνι. Το ξέρεις ότι χάνει όποιος τα παρατάει. Δίχως να σημαίνει αυτός που συνεχίζει ότι νικάει. Μα φίλε έτσι πάει, καθένας παίρνει ότι του αξίζει. Αν είναι ήττα η προσπάθεια μετράει. Μην το ξεχνάς αυτό, είναι το μυστικό να παίρνεις δύναμη κάθε λεπτό. Κάτι τόσο μαγικό, να μπορείς να την αντλείς απ’ το δικό σου οργανισμό. Γνωρίζοντας το λόγο όπου μάχεσαι. Χωρίς κανένα δισταγμό ή εγωισμό κι είναι τρελό. Ακόμα και αυτό είναι μία φυσική επιλογή που κάνεις. Δίχως να το καταλάβεις χάνεις, μα αν τρέξεις θα προλάβεις. Το μόνο που μένει να κάνεις. Είναι να συγκεντρωθείς άνθρωπε, μυαλό σαν βάλεις.

[Αμετανόητος Δικαστής] Κάποιες φορές νιώθουμε ηττημένοι. Τα παρατάμε λέγοντας ο χρόνος περιμένει. Μα οι ώρες γίνονται μέρες, οι μέρες μήνες και έτη. Μένοντας άπραγοι να λέμε τι συμβαίνει; Σωματικά και ψυχικά κουρασμένοι. Βαθιά στο σκότος χαμένοι, άγνωστο τι μας περιμένει. Στο έλεος της τύχης πλέον αφημένοι. Οι φίλοι γίνανε ξένοι, η μοναξιά μας συντροφεύει. [Dexon] Η ανθρωπιά μας λιγοστεύει και οι άνθρωποι αγχωμένοι. Όμως, πάντα ο ήλιος θα βγαίνει κι αυτό μην το ξεχνάς. Να ζεις, να κάνεις όνειρα, ποτέ μην τα παρατάς. Κάθε εμπόδιο για καλό, θα ‘χεις πάντα ευκαιρίες. Με τον χρόνο συνοδηγό περνάς τρελές δοκιμασίες. Μη σε σκιάζει το σκοτάδι, ύψωσε το κεφάλι! Κοίτα ψηλά τον ουρανό και να θυμάσαι πως θα ‘ναι πάλι ορατό σιγά σιγά του ήλιου το φως! Κοίτα ψηλά τον ουρανό και να θυμάσαι πως θα ‘ναι πάλι ορατό του ήλιου το φως!